Miðvikudagur 19.apríl 2006 kl. 13:49 GMT+3

Húrra!

Þessi dagbók er á hraðri leið í ræsið. Þrátt fyrir það ætla ég að deila með ykkur gleði minni yfir því hvað krónan hefur fallið, bara svona til að ná nýjum lægðum í skrifum.

Ég hef beðið mánuðum saman eftir því að krónan lækkaði. Ég skuldaði nefnilega sitthvað þarna á skerinu en átti engar krónur. Ég sá það náttúrulega í hendi mér að það væri afar ósniðugt að millifæra peninga þegar krónan var svona há og gat sem betur fer reitt mig á foreldrana. Þegar ég seint og um síðir frétti af kreppunni miklu sem steðjar að Íslandi hljóp ég svo til og millifærði gommu af evrum. Ég skal segja ykkur það að fyrir hverja evru fékk ég 95.6 krónur. VÁ! Hvílíkt sem ég græddi á skynseminni.

En nóg um það. Hér er komið vor og lundin að léttast. Vinnugleðin hefur snúið aftur eftir sögulega lægð. Fyrir tveimur vikum var ég að því komin að æla yfir því hvað rannsóknirnar voru leiðinlegar og óskiljanlegar og tilgangslausar í hinu stóra samhengi. Svo á mánudaginn fyrir viku tókst mér að leiða út nokkuð sem er býsna sniðugt og jafnvel það þýðingarmikið að PRB loksins leyfi mér að birta grein hjá þeim, snobbhænurnar sem þau eru. Merkilegt hvað lítið þarf til að gleðja mann. En sanniði til, eftir nokkra mánuði verð ég aftur lögst í vinnuþunglyndi, slíkt er hlutskipti doktorsnemans.

[breyta]

Svör: